پاراشوت آسانسور یا ترمز اضطراری یکی از مهم ترین تجهیزات ایمنی در سیستم آسانسور است که به منظور جلوگیری از سقوط کابین در شرایط اضطراری طراحی شده است. این سیستم معمولاً در مواقعی فعال می شود که سرعت حرکت آسانسور از حد مجاز فراتر رود یا سیم بکسل های آسانسور دچار نقص شوند. هدف اصلی از نصب پاراشوت، تضمین ایمنی کاربران و کاهش خطرات جانی و مالی ناشی از سقوط آسانسور است.

مکانیزم عملکرد پاراشوت آسانسور به گونه ای است که با تشخیص افزایش ناگهانی سرعت یا قطع عملکرد سیستم بالابر، ترمزهایی را فعال می کند که به ریل های کابین چنگ می زنند. این ترمزها از طریق نیروی اصطکاک شدید، حرکت کابین را متوقف کرده یا آن را به صورت کنترل شده کاهش می دهند. سیستم پاراشوت معمولاً با همکاری اجزایی مانند گاورنر (کنترل کننده سرعت) و سیستم الکتریکی آسانسور عمل می کند.

یکی از ویژگی های کلیدی پاراشوت، قابلیت واکنش سریع در شرایط اضطراری است. این سیستم به گونه ای طراحی شده که حتی در مواقع قطعی برق یا نقص فنی اصلی نیز کارآمد باشد. جنس مواد به کاررفته در پاراشوت و طراحی آن به گونه ای است که مقاومت کافی در برابر نیروهای شدید را فراهم کند. همچنین، مکانیزم پاراشوت نیازمند بازرسی های دوره ای و نگهداری مناسب است تا در شرایط بحرانی به درستی عمل کند.

پاراشوت ها انواع مختلفی دارند، از جمله پاراشوت لحظه ای و تدریجی که بسته به نوع کاربرد و سیستم آسانسور انتخاب می شوند. پاراشوت های لحظه ای به صورت ناگهانی کابین را متوقف می کنند، درحالی که پاراشوت های تدریجی، توقف آرام تر و کنترل شده تری را فراهم می سازند. این تنوع طراحی، امکان استفاده از پاراشوت ها را در انواع آسانسورهای مسافربری، باربری و صنعتی فراهم می آورد.

ترمز آسانسور

پاراشوت یا ترمز اضطراری آسانسور چیست؟

پاراشوت آسانسور، یکی از مهم ترین تجهیزات ایمنی در سیستم آسانسور است که به عنوان ترمز اضطراری در شرایط بحرانی عمل می کند. این سیستم برای جلوگیری از سقوط آزاد کابین آسانسور طراحی شده و به کاربران اطمینان می دهد که حتی در صورت وقوع نقص فنی، ایمنی آنها تضمین خواهد شد. پاراشوت ها عموماً در کنار سیستم گاورنر نصب می شوند و به طور مستقیم با آن در ارتباط هستند.

در صورت افزایش سرعت غیرمجاز یا قطع کابل های بالابر، گاورنر سیگنالی را به پاراشوت ارسال می کند. این سیگنال باعث فعال شدن ترمزها شده و کابین آسانسور با فشار به ریل ها متوقف می شود. این فرآیند معمولاً در زمان بسیار کوتاهی اتفاق می افتد تا خطر سقوط به حداقل برسد. به همین دلیل، طراحی و عملکرد پاراشوت باید با استانداردهای ایمنی سخت گیرانه مطابقت داشته باشد.

یکی از ویژگی های کلیدی پاراشوت ها، توانایی آنها در توقف کابین با بار کامل است. این قابلیت به دلیل استفاده از مواد مقاوم در ساختار پاراشوت و طراحی پیشرفته مکانیکی آن به دست می آید. پاراشوت ها به گونه ای طراحی شده اند که حتی در شرایط نامساعد محیطی یا فرسودگی ناشی از استفاده طولانی مدت نیز عملکرد قابل اعتمادی داشته باشند.

در مجموع، پاراشوت به عنوان بخشی ضروری از سیستم ایمنی آسانسور، نقش مهمی در کاهش حوادث مرتبط با سقوط آسانسور دارد. انتخاب و نگهداری صحیح این سیستم، از اهمیت بالایی برخوردار است و باید توسط متخصصان واجد شرایط صورت گیرد تا عملکرد آن در شرایط اضطراری تضمین شود.

وظیفه و کارایی پاراشوت آسانسور چیست؟

پاراشوت آسانسور یکی از اصلی ترین سیستم های ایمنی است که وظیفه آن جلوگیری از سقوط کابین در شرایط اضطراری است. این سیستم زمانی فعال می شود که سرعت حرکت آسانسور به دلیل نقص فنی یا پارگی سیم بکسل ها از حد مجاز فراتر رود. وظیفه اصلی پاراشوت، توقف ایمن و سریع کابین در طول مسیر حرکت است تا از بروز خسارات جانی و مالی جلوگیری شود.

کارایی پاراشوت آسانسور در حفظ ایمنی سرنشینان و جلوگیری از وقوع حوادث ناگوار حیاتی است. این سیستم به گونه ای طراحی شده که بتواند در شرایط بحرانی، با ایجاد نیروی اصطکاک بین ترمز و ریل های آسانسور، کابین را به طور کنترل شده متوقف کند. همچنین، کارایی پاراشوت در کاهش سرعت کابین به صورت تدریجی یا توقف کامل در شرایط حساس، تضمین کننده ایمنی افراد داخل آسانسور است.

پاراشوت آسانسور معمولاً با استفاده از مکانیزم های مکانیکی و الکتریکی پیشرفته عمل می کند. این سیستم به طور خودکار و بدون نیاز به دخالت انسانی فعال می شود و عملکرد آن با سایر اجزای ایمنی آسانسور مانند گاورنر و سنسورهای سرعت هماهنگ است. به این ترتیب، سرعت تشخیص و واکنش سریع آن در جلوگیری از سقوط ناگهانی نقش بسزایی دارد.

وظیفه پاراشوت تنها به متوقف کردن کابین محدود نمی شود، بلکه به حفظ ثبات و جلوگیری از آسیب به ساختار آسانسور نیز کمک می کند. این سیستم با کاهش ضربه های ناگهانی، ایمنی تجهیزات و کاربران را بهبود می بخشد و از اهمیت ویژه ای در طراحی و نگهداری آسانسورها برخوردار است.

اجزای تشکیل دهنده پاراشوت در آسانسور

پاراشوت آسانسور از اجزای مختلفی تشکیل شده است که هر کدام نقش خاصی در عملکرد کلی این سیستم ایمنی ایفا می کنند. یکی از مهم ترین اجزای پاراشوت، ترمزهای مکانیکی هستند که وظیفه دارند با ایجاد اصطکاک قوی، کابین را روی ریل ها متوقف کنند. این ترمزها معمولاً از جنس مواد مقاوم و با کیفیت بالا ساخته می شوند تا در برابر نیروهای شدید دوام بیاورند.

جزء مهم دیگر در پاراشوت، گاورنر یا کنترل کننده سرعت است که وظیفه نظارت بر سرعت حرکت آسانسور را بر عهده دارد. گاورنر با اندازه گیری سرعت کابین، در صورت بروز افزایش غیرطبیعی سرعت، سیگنال فعال سازی را به پاراشوت ارسال می کند. این سیگنال باعث می شود که ترمزهای پاراشوت به سرعت وارد عمل شوند و کابین را متوقف کنند.

ریل های راهنما نیز یکی دیگر از اجزای حیاتی مرتبط با پاراشوت هستند. این ریل ها به عنوان مسیر حرکت کابین عمل می کنند و نقطه اتکای پاراشوت برای ایجاد نیروی اصطکاک هستند. کیفیت و صافی سطح این ریل ها تأثیر مستقیمی بر کارایی و دقت عملکرد پاراشوت دارد.

در کنار این اجزا، سنسورهای الکتریکی و مکانیکی نیز بخشی از سیستم پاراشوت را تشکیل می دهند. این سنسورها اطلاعاتی مانند موقعیت کابین و سرعت آن را به سیستم کنترل ارسال می کنند و در شرایط اضطراری فعال شدن پاراشوت را تضمین می کنند. هماهنگی دقیق میان این اجزا برای عملکرد ایمن و مطمئن پاراشوت ضروری است.

پاراشوت آسانسور

نحوه عملکرد ترمز ایمنی پاراشوت در آسانسور

ترمز ایمنی پاراشوت در آسانسور زمانی فعال می شود که سیستم گاورنر افزایش غیرعادی سرعت کابین را تشخیص دهد. در شرایط عادی، آسانسور با سرعت مشخص و کنترل شده حرکت می کند، اما اگر سرعت به دلیل نقص فنی یا پارگی سیم بکسل ها از حد مجاز فراتر رود، گاورنر این تغییر سرعت را شناسایی کرده و با ارسال سیگنال، پاراشوت را فعال می کند. این فرآیند، مانع از سقوط آزاد کابین می شود.

زمانی که پاراشوت فعال می شود، ترمزهای مکانیکی آن به ریل های آسانسور چنگ می زنند. این چنگ زدن باعث ایجاد اصطکاک شدید بین کابین و ریل ها می شود و حرکت کابین را به سرعت کاهش می دهد. بسته به نوع طراحی پاراشوت، این کاهش سرعت ممکن است به صورت تدریجی یا ناگهانی انجام شود. ترمزها معمولاً از جنس مواد مقاوم مانند فولاد ساخته می شوند تا بتوانند نیروی بالای اصطکاک را تحمل کنند.

پاراشوت علاوه بر توقف حرکت کابین، مانع از لرزش یا انحراف آن از مسیر اصلی می شود. این عملکرد باعث می شود که کابین در همان نقطه ای که فعال شده، به صورت ایمن باقی بماند. همچنین، مکانیزم ترمز ایمنی به گونه ای طراحی شده که حتی در صورت قطع برق یا از کار افتادن سیستم های الکتریکی، به صورت مکانیکی عمل کند.

در آخر باید بدانید، نحوه عملکرد ترمز ایمنی پاراشوت به هماهنگی دقیق اجزای مختلف مانند گاورنر، سنسورها، و ریل های راهنما بستگی دارد. به همین دلیل، این سیستم باید به طور منظم بازرسی و نگهداری شود تا از عملکرد صحیح آن در شرایط اضطراری اطمینان حاصل شود.

انواع ترمز ایمنی یا پاراشوت در آسانسور کدامند؟

ترمزهای ایمنی یا پاراشوت های آسانسور بر اساس نوع عملکرد و مکانیزم توقف، به دو دسته اصلی پاراشوت لحظه ای و پاراشوت تدریجی تقسیم می شوند. این تنوع طراحی به منظور تأمین ایمنی انواع مختلف آسانسورها و شرایط استفاده آنها ایجاد شده است. پاراشوت لحظه ای نوعی ترمز ایمنی است که به صورت ناگهانی عمل می کند و کابین را در کوتاه ترین زمان ممکن متوقف می سازد. این نوع پاراشوت معمولاً در آسانسورهایی با سرعت پایین تر یا بار سبک تر استفاده می شود، زیرا توقف ناگهانی ممکن است در کابین های سنگین تر موجب ایجاد شوک و آسیب شود.

پاراشوت تدریجی نوع دیگری از ترمز ایمنی است که به صورت کنترل شده تر عمل می کند و سرعت کابین را به تدریج کاهش می دهد تا توقف نهایی به آرامی صورت گیرد. این نوع پاراشوت معمولاً در آسانسورهای سریع السیر و کابین های سنگین به کار می رود، زیرا از ایجاد تکانه های شدید و آسیب به ساختار آسانسور جلوگیری می کند.

علاوه بر این دو نوع اصلی، برخی پاراشوت ها بر اساس نوع نصب و کاربری طراحی شده اند، مانند پاراشوت تک طرفه و پاراشوت دوطرفه. در پاراشوت تک طرفه، توقف فقط در یک جهت (معمولاً پایین) صورت می گیرد، درحالی که پاراشوت دوطرفه می تواند در هر دو جهت حرکت (بالا و پایین) کابین را متوقف کند. انتخاب نوع مناسب پاراشوت به عواملی مانند سرعت آسانسور، وزن کابین، و نوع کاربرد آن بستگی دارد. هر نوع از این ترمزها با در نظر گرفتن شرایط استفاده، ایمنی کاربران را به بهترین شکل ممکن تضمین می کند.

پاراشوت با عملکرد آنی – لحظه ای

پاراشوت با عملکرد آنی یا لحظه ای نوعی از ترمز ایمنی آسانسور است که در مواقع اضطراری به طور ناگهانی و در کمترین زمان ممکن کابین را متوقف می کند. این نوع پاراشوت عمدتاً در آسانسورهایی که با سرعت پایین حرکت می کنند، مورد استفاده قرار می گیرد. ساختار این سیستم به گونه ای طراحی شده است که در صورت افزایش غیرمجاز سرعت، بلافاصله فعال شده و از سقوط کابین جلوگیری می کند.

مکانیزم عملکرد پاراشوت لحظه ای به این صورت است که هنگام فعال سازی، ترمزها به طور ناگهانی به ریل های آسانسور قفل می شوند و حرکت کابین را متوقف می سازند. این توقف سریع به دلیل چنگ زدن ترمزها به ریل ها با نیروی شدید اصطکاک ایجاد می شود. به دلیل این ویژگی، پاراشوت لحظه ای برای آسانسورهایی با وزن و سرعت کم بسیار مناسب است، زیرا توقف ناگهانی در سرعت های بالاتر می تواند به کاربران یا تجهیزات آسیب برساند.

یکی از مزایای پاراشوت های لحظه ای، سرعت واکنش بالا و سادگی طراحی آنهاست. این سیستم نیازی به پیچیدگی های مکانیکی یا الکترونیکی پیشرفته ندارد و می تواند در شرایط بحرانی به سرعت عمل کند. اما محدودیت این نوع پاراشوت، مناسب نبودن آن برای آسانسورهای سنگین بار یا پرسرعت است، چراکه توقف ناگهانی می تواند موجب ضربه یا فشار شدید به کابین و سازه آسانسور شود.

پاراشوت لحظه ای به طور معمول در ساختمان های کم ارتفاع یا آسانسورهای صنعتی که سرعت حرکت کابین کمتر است، به کار می رود. این نوع پاراشوت، راهکاری کارآمد برای تأمین ایمنی در شرایطی است که نیاز به واکنش سریع و توقف کامل وجود دارد.

پاراشوت با عملکرد ضربه گیر

پاراشوت با عملکرد ضربه گیر نوعی سیستم ترمز ایمنی پیشرفته است که برای کاهش تأثیر نیروهای ناگهانی هنگام توقف کابین طراحی شده است. این نوع پاراشوت معمولاً در آسانسورهای پرسرعت یا سنگین بار استفاده می شود، زیرا توقف ناگهانی در این شرایط می تواند منجر به آسیب جدی به کابین، تجهیزات، و حتی کاربران شود.

در پاراشوت ضربه گیر، مکانیزم ترمز به گونه ای طراحی شده است که به صورت تدریجی سرعت کابین را کاهش داده و در نهایت آن را متوقف کند. این فرآیند با استفاده از سیستم های هیدرولیکی یا مکانیکی خاص انجام می شود که نیروی توقف را به صورت متعادل و در طول زمان پخش می کنند. این ویژگی باعث می شود که شوک ناشی از توقف به حداقل برسد.

یکی از مهم ترین مزایای پاراشوت های ضربه گیر، افزایش ایمنی و راحتی کاربران در شرایط اضطراری است. این سیستم مانع از بروز تکانه های شدید می شود که می تواند به ساختار کابین یا تجهیزات آسیب برساند. علاوه بر این، پاراشوت ضربه گیر با کاهش نیروهای وارده به ریل ها و سایر اجزای آسانسور، عمر مفید سیستم را افزایش می دهد.

پاراشوت های ضربه گیر به طور معمول در ساختمان های بلندمرتبه، آسانسورهای پرسرعت و کاربردهای صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند. این نوع پاراشوت به دلیل کارایی بالا و توانایی آن در کنترل نیروهای توقف، یکی از پیشرفته ترین و مطمئن ترین گزینه ها برای ایمنی آسانسورها به شمار می رود.

ترمز اضطراری در برابر سقوط آزاد

پاراشوت با عملکرد تدریجی

پاراشوت با عملکرد تدریجی یکی از پیشرفته ترین سیستم های ایمنی در آسانسور است که به طور خاص برای کاهش سرعت و توقف کنترل شده کابین طراحی شده است. این نوع پاراشوت زمانی فعال می شود که سرعت آسانسور از حد مجاز فراتر رود یا نقص فنی جدی رخ دهد. برخلاف پاراشوت های لحظه ای که به صورت ناگهانی عمل می کنند، پاراشوت تدریجی به آرامی سرعت کابین را کاهش داده و توقف نهایی را بدون ایجاد شوک انجام می دهد.

مکانیزم عملکرد این سیستم به این صورت است که هنگام تشخیص شرایط اضطراری، ترمزهای پاراشوت به ریل های کابین متصل می شوند و با افزایش تدریجی نیروی اصطکاک، سرعت حرکت کابین را کم می کنند. این فرآیند معمولاً با کمک اجزایی مانند گاورنر، فنرهای کاهنده نیرو، یا سیستم های هیدرولیکی انجام می شود که نیروی ترمزگیری را به صورت متعادل توزیع می کنند.

یکی از مزایای کلیدی پاراشوت تدریجی، جلوگیری از وارد شدن نیروهای ناگهانی به کابین و تجهیزات آسانسور است. این ویژگی باعث افزایش ایمنی و راحتی کاربران می شود و از آسیب به ساختار آسانسور جلوگیری می کند. این نوع پاراشوت به ویژه در آسانسورهای پرسرعت یا سنگین بار که توقف ناگهانی می تواند خطرناک باشد، مورد استفاده قرار می گیرد.

پاراشوت های تدریجی به دلیل طراحی پیشرفته و قابلیت اطمینان بالا، در ساختمان های بلندمرتبه و آسانسورهای مدرن بسیار رایج هستند. این سیستم ایمنی، با ترکیب مکانیزم های دقیق و مواد مقاوم، تضمین می کند که حتی در شرایط بحرانی، کابین به صورت ایمن و بدون آسیب متوقف شود. همچنین، به دلیل عملکرد نرم و تدریجی، تجربه ای راحت تر و مطمئن تر برای کاربران فراهم می کند.

موارد مهم در استاندارد پاراشوت آسانسور

استاندارد پاراشوت آسانسور شامل مجموعه ای از الزامات و دستورالعمل هایی است که برای تضمین ایمنی، عملکرد صحیح و کاهش خطرات در سیستم های آسانسور تدوین شده اند. این استانداردها شامل معیارهای طراحی، ساخت، نصب، و نگهداری پاراشوت هستند تا ایمنی کاربران در شرایط اضطراری تضمین شود. یکی از مهم ترین موارد در استاندارد پاراشوت، بررسی و محدود کردن سرعت فعال سازی آن است.

پاراشوت باید به گونه ای طراحی شود که در صورت تجاوز سرعت آسانسور از حد مجاز، بلافاصله و بدون تاخیر عمل کند. مقاومت مواد استفاده شده در ساخت پاراشوت یکی دیگر از موارد کلیدی در استانداردهای مربوطه است. قطعات پاراشوت باید از مواد با کیفیت و مقاوم در برابر نیروی شدید اصطکاک ساخته شوند تا در هنگام توقف کابین، دچار شکستگی یا تغییر شکل نشوند.

همچنین، طراحی این سیستم باید به گونه ای باشد که در شرایط نامطلوب محیطی مانند رطوبت یا دمای بالا نیز عملکرد مناسبی داشته باشد. بازرسی و آزمایش های دوره ای نیز بخشی از استاندارد پاراشوت آسانسور است. این سیستم باید به طور منظم مورد بازرسی قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که تمام اجزا، از جمله ترمزها، گاورنر، و ریل ها در شرایط ایده آل قرار دارند.

همچنین، آزمایش هایی مانند تست های بارگذاری و تست سرعت برای ارزیابی عملکرد پاراشوت در شرایط اضطراری الزامی هستند. این تست ها باید تحت نظارت کارشناسان مجرب و با استفاده از تجهیزات استاندارد انجام شوند.

یکی دیگر از موارد مهم در استاندارد پاراشوت، سازگاری آن با سایر اجزای سیستم آسانسور است. پاراشوت باید با گاورنر، ریل های راهنما، و سیستم کنترل آسانسور هماهنگی کامل داشته باشد تا در مواقع اضطراری، عملیات به صورت یکپارچه انجام شود. همچنین، نصب پاراشوت باید بر اساس دستورالعمل های استاندارد صورت گیرد تا از عملکرد ایمن آن در طول عمر مفید اطمینان حاصل شود. این الزامات تضمین می کنند که پاراشوت نه تنها در شرایط بحرانی بلکه در طول زمان نیز به درستی عمل کند.

نحوه نصب و محل نصب پاراشوت

نحوه نصب و محل نصب پاراشوت

نصب پاراشوت یکی از مراحل حساس و حیاتی در فرآیند ایمنی آسانسور است که باید با دقت و مطابق استانداردهای فنی انجام شود. پاراشوت به عنوان بخشی از سیستم ایمنی آسانسور، به طور مستقیم با ریل های راهنما و گاورنر در ارتباط است و نصب آن باید به گونه ای باشد که بتواند در شرایط اضطراری به درستی عمل کند. فرآیند نصب معمولاً شامل آماده سازی ریل ها، تنظیم موقعیت پاراشوت و اتصال دقیق آن به ساختار کابین آسانسور است.

محل نصب پاراشوت در پایین ترین بخش کابین آسانسور، در مجاورت ریل های راهنما قرار دارد. این موقعیت به پاراشوت اجازه می دهد که هنگام فعال سازی، به طور مستقیم با ریل ها تماس پیدا کرده و کابین را متوقف کند. قرارگیری در این بخش به منظور افزایش دقت و کاهش زمان واکنش پاراشوت در هنگام بروز شرایط اضطراری طراحی شده است. برای نصب پاراشوت، ابتدا باید ریل های راهنما از نظر صافی سطح و عدم وجود هرگونه نقص یا آلودگی بررسی شوند.

سپس، مکانیزم پاراشوت با استفاده از پیچ ها و بست های مخصوص به کابین آسانسور متصل می شود. در این مرحله، توجه به تنظیم صحیح زاویه و فاصله پاراشوت از ریل ها اهمیت زیادی دارد، زیرا این تنظیمات بر عملکرد ایمن و کارآمد آن تأثیر مستقیم دارند. پس از نصب پاراشوت، سیستم باید تحت آزمایش های عملی قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که تمام اجزا به درستی کار می کنند و پاراشوت در شرایط اضطراری قادر به انجام وظیفه خود خواهد بود.

آزمایش های اولیه شامل شبیه سازی شرایط اضطراری و بررسی زمان واکنش و دقت عملکرد پاراشوت است. نصب صحیح و اصولی پاراشوت تضمین می کند که این سیستم حیاتی در مواقع بحرانی، عملکردی مؤثر و ایمن داشته باشد.

آیا کادر وزنه هم باید ترمز ایمنی داشته باشد؟

در سیستم های آسانسور، ایمنی تمامی اجزا، از جمله کادر وزنه  (Counterweight)، اهمیت بالایی دارد. کادر وزنه بخشی از سیستم تعادل آسانسور است که وظیفه دارد وزن کابین و بار آن را جبران کند تا حرکت آسانسور روان تر و مصرف انرژی کاهش یابد. با توجه به نقش مهم کادر وزنه در عملکرد کلی آسانسور، این سوال پیش می آید که آیا برای این بخش نیز نیاز به ترمز ایمنی یا پاراشوت وجود دارد.

بر اساس استانداردهای ایمنی و طراحی آسانسور، نصب ترمز ایمنی روی کادر وزنه در برخی شرایط خاص الزامی است. به عنوان مثال، اگر فضای زیر کادر وزنه به طور کامل محافظت نشده باشد و امکان ورود افراد یا تجهیزات به این فضا وجود داشته باشد، ترمز ایمنی کادر وزنه برای جلوگیری از حوادث ضروری است. این ترمز مانع از سقوط آزاد کادر وزنه در صورت نقص سیستم تعلیق یا پارگی سیم بکسل ها می شود.

در ساختمان هایی که فضای زیر کادر وزنه به درستی پوشش داده شده یا توسط سیستم های محافظتی جدا شده است، معمولاً نیازی به نصب ترمز ایمنی برای کادر وزنه نیست. در این شرایط، طراحی سیستم به گونه ای است که سقوط کادر وزنه تهدیدی برای ایمنی افراد یا تجهیزات ایجاد نمی کند. با این حال، وجود سیستم های حفاظتی و بررسی های دوره ای برای اطمینان از ایمنی همچنان الزامی است.

در نتیجه، نیاز به ترمز ایمنی برای کادر وزنه بستگی به شرایط نصب، طراحی آسانسور، و میزان خطرات احتمالی دارد. تصمیم گیری در این مورد باید بر اساس تحلیل دقیق مهندسی و رعایت استانداردهای ایمنی صورت گیرد. نصب ترمز ایمنی در کادر وزنه، به ویژه در شرایطی که خطر سقوط وجود دارد، یکی از راهکارهای مؤثر برای تضمین ایمنی در سیستم آسانسور است.